Usługi komornika w Łodzi

Egzekucja komornicza

Ze względu na cel jaki ma być osiągnięty w drodze egzekucji sądowej , wyróżnia się w doktrynie trzy rodzaje egzekucji komorniczej:

• Egzekucję świadczeń pieniężnych
• Egzekucję świadczeń niepieniężnych
• Egzekucję w celu zniesienia współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży publicznej

W egzekucji świadczeń pieniężnych w istocie chodzi o przymusowe uzyskanie od dłużnika na rzecz wierzyciela określonej sumy pieniężnej stwierdzonej w tytule wykonawczym lub innym akcie stanowiącym podstawę egzekucji ( art. 777 KPC).

KPC przewiduje następujące sposoby egzekucji świadczeń pieniężnych:

• Egzekucja z ruchomości
• Egzekucja z wynagrodzenia za pracę
• Egzekucja z rachunków bankowych
• Egzekucja z innych wierzytelności
• Egzekucja z innych praw majątkowych
• Egzekucja z nieruchomości
• Egzekucja z ułamkowej części nieruchomości oraz z użytkowania wieczystego
• Egzekucja ze statków morskich
• Egzekucja przez zarząd przymusowy
• Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego

Natomiast celem w egzekucji świadczeń niepieniężnych jest uzyskanie od dłużnika na rzecz wierzyciela świadczenia niepieniężnego tj. 

• Świadczenia polegającego na wydaniu rzeczy ruchomej
• Świadczenia polegającego na wydaniu nieruchomości, statku lub opróżnienia pomieszczenia (eksmisja)
• Świadczeniu polegającego na wykonaniu czynności, którą za dłużnika może wykonać także inna osoba
• Świadczenia polegającego na wykonaniu czynności, którą za dłużnika nie może wykonać inna osoba i której wykonanie zależy wyłącznie od woli dłużnika
• Świadczenia polegającego na zaniechaniu pewnej czynności przez dłużnika albo na nieprzeszkadzaniu przez niego czynności wierzyciela

Zabezpieczenie roszczeń

Celem prowadzenia postępowania zabezpieczającego jest zabezpieczenie interesów strony, która prowadzi lub będzie prowadzić postępowanie sądowe przeciwko określonemu podmiotowi, aby nie okazało się, że mimo uzyskania korzystnego wyroku w sprawie, jego wykonanie będzie utrudnione bądź niemożliwe.

Przedmiotem zabezpieczenia jest roszczenie, dopuszczalne jest również zabezpieczenie prawa.

Zabezpieczenie może być udzielone w każdej sprawie cywilnej.

Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni:

• roszczenie, które ma być zabezpieczone oraz
• interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Zabezpieczenie udzielane jest na wniosek, a w wypadkach, w których postępowanie może być wszczęte z urzędu także z urzędu.

Można rozróżnić:

• zabezpieczenie konserwacyjne, polega ono na utrzymaniu istniejącego stanu rzeczy, na czas określony w postanowieniu, nie zmierza do zaspokojenia roszczenia;
• zabezpieczenie nowacyjne, stwarza nową sytuację prowizoryczną aż do rozstrzygnięcia sprawy, może zmierzać do zaspokojenia roszczenia;
• zabezpieczenie roszczeń pieniężnych;
• zabezpieczenie roszczeń niepieniężnych.

Protokół stanu faktycznego 

Do kompetencji komornika sądowego należy sporządzenie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem postępowania sądowego lub przed wydaniem orzeczenia. Komornik w protokole opisuje stan faktyczny lub przebieg wydarzeń, które następują w trakcie sporządzania protokołu. Protokół stanu faktycznego ma moc dokumentu urzędowego i może być wykorzystany jako dowód w sądzie np. na okoliczność zaistnienia określonych faktów.

Spis inwentarza

Spis inwentarza sporządza komornik na wniosek osoby będącej wnioskodawcą w postępowaniu sądowym lub na polecenie sądu. W spisie inwentarza komornik wyszczególnia cały majątek spadkodawcy (z uwzględnieniem długów spadkowych) i oznacza wartość każdego składnika. Ponadto komornik uwzględnia wartość czystego spadku wraz z prawami i rzeczami spornymi. Osoba wnioskująca o sporządzenie spisu inwentarza zobowiązana jest dołączyć do wniosku:

• odpis postanowienia sądu o zabezpieczeniu spadku
• postanowienie o sporządzeniu spisu inwentarza
• akt poświadczenia dziedziczenia zaopatrzony we wzmiankę o jego wykonalności.

Alimenty

W prawie polskim nie ma obowiązku aby kwestie alimentów rozstrzygane były wyrokiem sądowym. Kiedy strony są zgodne co do sposobu zaspokajania potrzeb rodziny kwestia ta może pozostać niesformalizowana. Jeżeli zaistnieje taka konieczność wspólne ustalenia uregulować można w formie umowy przed notariuszem albo ugody przed mediatorem lub sądem. Jednak w sytuacji kiedy nie ma porozumienia w sprawie alimentów trafia ona najczęściej do sądu. Wyrok w takiej sytuacji jest pierwszym krokiem do uzyskania alimentów.

Jeżeli po uprawomocnieniu się wyroku dłużnik unika płacenia alimentów, wierzycielowi z pomocą przychodzi komornik. Należy wówczas wypełnić formularz ; wniosek o egzekucję alimentów

( znajduje się w zakładce : FORMULARZE) i wysłać do komornika wraz z oryginałem wyroku zasądzającego alimenty.

Nierzadkie są niestety przypadki, kiedy dłużnik alimentacyjny podejmuje czynności które zmierzają do uniemożliwienia egzekucji świadczeń alimentacyjnych. W takim przypadku wierzyciel może podjąć inne czynności, które dadzą szansę na odzyskanie alimentów.

Uporczywe uchylanie się od ciążącego obowiązku alimentacji i narażenie przez to osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych jest przestępstwem, określonym w art. 209 Kodeksu karnego, zagrożonym grzywną, karą ograniczenia wolności albo dwuletnim więzieniem.

Art. 209KK [Uchylanie się od alimentów]

• 1. Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

• 1a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• 2. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 1a następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego.
• 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 1a odbywa się z urzędu.
• 4. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 1, który nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiścił w całości zaległe alimenty.
• 5. Sąd odstępuje od wymierzenia kary, jeżeli nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego sprawca przestępstwa określonego w § 1a uiścił w całości zaległe alimenty, chyba że wina i społeczna szkodliwość czynu przemawiają przeciwko odstąpieniu od wymierzenia kary.